Kwarantanna, a nowy pies w domu

Praca zdalna i zalecenia związane z pozostaniem w domu okazały się czasem, który pożytkujemy zupełnie inaczej niż zwykle. Siedząc w czterech ścianach stawiamy na samorozwój, różnorodne kursy, próbowanie coraz to nowszych pasji czy gotowanie wytęsknionych potraw. Wśród innej grupy osób czas kwarantanny zrodził pomysł na przygarnięcie bezdomnego kundelka lub kupno rasowego szczeniaka. Czy to jednak dobry pomysł i czas na powiększanie rodziny o psa?

Psia społeczność

Obostrzenia związane z koronawirusem z pewnością przyniosły kilka korzyści dla zwierząt. Przy dużej liczbie osób pozostających w domu w pełnym wymiarze godzin nasze zwierzęta czują się o wiele lepiej (w końcu całe stado jest w komplecie!), a my zaś cieszymy się, że pies zapewnia nam niezbędne towarzystwo. Pies to również wspaniały pocieszyciel w tych trudnych czasach, który daje poczucie bycia dla kogoś potrzebnym, co cenią sobie zwłaszcza osoby samotne oraz single. Osoby lubiące ruch i spacery mogą zaś cieszyć się tym, że mają dostateczny powód do regularnego wychodzenia z domu i legalnego odbywania spacerów. Nic więc dziwnego, że schroniska i fundacje mają coraz więcej osób chętnych do adopcji psiaka, a hodowcy odbierają szereg telefonów od zainteresowanych. Zjawisko to nie powinno nas jednak nadmiernie cieszyć, ponieważ wkrótce może nastąpić jego bolesny skutek uboczny, a pokrzywdzonymi będą jak zwykle same zwierzęta.

Izolacja, a pierwsze dni razem

Kwarantanna i najbliższe tygodnie spędzone przymusowo w domu to bez wątpienia idealny moment na rozpoczęcie wspólnego życia z psem pod jednym dachem. Każde szczenię wymaga bowiem mnóstwa pracy i uwagi, a pierwsze dni u nowego właściciela są kluczowe dla jego rozwoju, przyszłych zachowań i nabytego charakteru. Siedzący w domu opiekun może zatem bez problemów nauczyć pupila czystości, pierwszych przydatnych komend, początków luźnego chodzenia na smyczy czy pierwszego stopnia skutecznego przywołania. Domowy „areszt” pozwoli takiej parze lepiej się poznać i zbudować fundamenty silnej relacji, a masa wolnego czasu może być wykorzystana na beztroskie zabawy czy pierwsze zabiegi pielęgnacyjne, które będą łatwiej znoszone przez psa w późniejszych czasach. Pamiętajmy jednak, że właściwa opieka nad nowym psem i jego mądra nauka obejmuje również wizyty w miejscach publicznych i socjalizację psiaka, co teraz jest bez wątpienia utrudnione. W najbliższych tygodniach nie będzie bowiem można swobodnie pokazać podopiecznemu dworca PKP, parku pełnego piszczących i biegających dzieci czy też wybiegu dla psów. I choć rozważny, mądry właściciel na pewno sobie z tymi utrudnieniami poradzi, to pytanie brzmi co stanie się po zakończeniu tego wyjątkowego dla nas stanu?

Po powrocie do normalności…Zakończenie kwarantanny i rozluźnienie obostrzeń z pewnością zweryfikuje decyzję przygarnięcia psa pod swoje skrzydła. Osoby, które były na to gotowe jeszcze przed wybuchem epidemii mają rzeczywiście świetną okazję do rozpoczęcia tej pięknej, wspólnej przygody, a ich podejście do posiadania psa nie zmieni się, gdy trzeba będzie powrócić do starych obowiązków (będą musiały jednak przygotować psa zawczasu do swoich wyjść, by uniknąć popularnego lęku separacyjnego). Pytanie brzmi co z osobami, które decyzję o szczenięciu lub adopcji starszego psa podjęły spontanicznie, by zabić aktualną nudę i po prostu poprawić sobie (lub co gorsza dzieciom) humor obecnością zwierzaka? Jeśli twierdzą, że pies to ich odwieczne marzenie, dlaczego nie zdecydowali się na pupila wcześniej? Media są pełne kampanii społecznych namawiających do adopcji bezdomnych zwierząt, a wzięcie tygodnia lub dwóch urlopu na ułożenie pupila raczej nie jest wielkim poświęceniem, biorąc pod uwagę wspólne, kilkunastoletnie życie. Jest zatem niestety wysoce prawdopodobne, że osoby decydujące się na kupno lub przygarnięcie psa właśnie teraz, przestaną poświęcać swojemu podopiecznemu należytą uwagę lub, co gorsza, zechcą pozbyć się czworonożnego „problemu”. Wówczas może nas niestety czekać fala porzuceń, a schroniska znów staną się przepełnione.

Pamiętajmy bowiem, że czas epidemii może potrwać jeszcze parę tygodni, miesięcy lub co najwyżej pół roku, zaś potem wrócimy do poprzedniej normalności, której pies będzie towarzyszył przez co najmniej kolejnych dziesięć lat. I trzeba sprawić, by był w tej codzienności w pełni szczęśliwy i kochany!